Schizofrenię natrafiono po raz pierwszy w 1860 roku, choroba niniejsza egzystowała wówczas pod definicją „demencja przedwczesne”. Dopiero 50 latek później odmieniono nazwę na schizofrenię. Doświadczenia wskazują, iż schorzenie bieżące pojawia się na ogół między 15 a 30 rokiem życia. Trudno jednoznacznie wskazać jej przyczyny. Tak bywa kwalifikuje się do nich wyznaczniki genetyczne, psychologiczne tudzież socjalne tudzież biochemiczne.
Schizofrenia może zapoczątkować się raptownie, bezwolnie bądź nerwicowo. Gwałtowny początek choroby wyraża się w postaci drastycznych przemian w zachowaniu chorego. Przeważnie jest to natarcie niesłychanie możnego strachu względnie podniecenia, którym akompaniują fantomy albo urojenia. Początek niemrawy jest skromniej widoczny.
Pacjent zachowuje się niepoprawnie do zaistniałej sytuacji, co asocjowane jest trochę jako dominujące zdekoncentrowanie. Neurotyczny początek choroby ma objawy charakterystyczne dla nerwic. Są to zwłaszcza postępowania histeryczne oraz hipochondryczne. Chorych przejmuje dodatkowo depresja albo apatia.
Chorobę może zdiagnozować ledwo lekarz psychoterapeuta. Specjalista rozpoznaje chorobę na bazie charakterystycznych wykładników. Samo wyleczenie schizofrenii zdoła przybrać charakter terapii lekowej lub psychoterapia indywidualna bądź grupowej. Obecnie stosowane medykamenty nie mają śladów ubocznych.
Ich istotnym zadaniem jest skreślenie halucynacji i pomoc choremu w miarę zwykłym działaniu. Psychoterapia ma na celu pomóc uprzytomnić sobie schizofrenikowi jego stan i w niniejszy sposób również uspokoić. Hospitalizacja jest konieczna wyłącznie w ogromnie dokuczliwych wypadkach.